ทุกปี ชาวมุสลิมนับล้านเตรียมหัวใจของพวกเขาเพื่อเป้าหมายเดียว: กลับสู่บ้านของพระเจ้า นั่นคือฮัจญ์ — การแสวงบุญอันศักดิ์สิทธิ์ การเดินทางแห่งศรัทธา ความรัก และการมอบตน การเดินทางกลับสู่บ้านที่แท้จริง
กะบะห์ ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางนครมักกะห์ ไม่ใช่อาคารธรรมดา แต่มันคือบ้านหลังแรกที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อการนมัสการ โดยอาดัม และต่อมาได้ถูกสร้างใหม่โดยอิบราฮิมและบุตรของเขา อิสมาอีล ความศรัทธาของพวกเขาเป็นของจริง — ถึงกับที่อิบราฮิมยอมที่จะสังเวยลูกชายที่เขารักเพื่อพระเจ้า แต่เมื่อพระเจ้าเห็นถึงความจริงใจของเขา ก็ได้เปลี่ยนลูกชายเป็นแกะตัวหนึ่ง ทุกวันนี้ ชาวมุสลิมระลึกถึงช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่นั้นด้วยการเชือดสัตว์พลี — เป็นสัญลักษณ์แห่งความรักและความไว้วางใจในแผนการของพระเจ้า
ฮัจญ์ยังเป็นการยกย่องศรัทธาของมารดาคนหนึ่ง — ฮาญัร นางถูกปล่อยให้อยู่ในทะเลทรายอันแห้งแล้งกับลูกน้อยของนาง อิสมาอีล นางวิ่งหาน้ำอย่างสิ้นหวัง วิ่งไปมาระหว่างเนินเขาซอฟาและมัรวาเจ็ดครั้ง พระเจ้าตอบรับคำวิงวอนของนางด้วยแหล่งน้ำซัมซัม — น้ำพุที่ยังคงไหลอยู่จนถึงทุกวันนี้ ผู้แสวงบุญทุกคนจะเดินตามรอยของนาง ระลึกถึงความกล้าหาญและความไว้วางใจของเธอ
ที่อะรอฟาต ผู้แสวงบุญรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียว ณ ที่นั่น สถานะและตำแหน่งทั้งหมดหมดความหมาย ทุกคนแต่งกายด้วยผ้าสีขาวเรียบง่าย ยืนเคียงข้างกันเป็นล้านๆ คน วิงวอนขอความเมตตา ที่ราบแห่งนี้คือสถานที่ที่โองการสุดท้ายของอัลกุรอานได้ถูกประทาน และที่นี่เอง หัวใจของทุกคนก็หันกลับไปยังพระเจ้าโดยสมบูรณ์
ในทุกย่างก้าวรอบกะบะห์ ทุกหยดน้ำตา ทุกเสียงกระซิบในการอธิษฐาน ผู้แสวงบุญกล่าวว่า: ลับบัยกัลลอฮุมมะ ลับบัยก์ — ข้าพระองค์มาแล้ว โอ้พระเจ้า ข้าพระองค์มาแล้ว
ฮัจญ์ไม่ใช่เพียงแค่พิธีกรรม แต่มันคือการประกาศว่า พระเจ้าทรงเป็นศูนย์กลางของชีวิตเรา ฮัจญ์คือการกลับไปหาพระองค์ — ผู้ทรงสร้างเรา ทรงชี้ทางแก่เรา และรอรับเรากลับไป
